Yok

Lewis Carrol tarafından yazılan, her dönemin hayal gücü aşıkları tarafından zevkle okunan Alice Harikalar Diyarı'nda bir söz geçer. Alice, beyaz tavşana şaşırmış gözlerle bakarak:
 - Hangi yoldan gideyim? diye sorar. Lewis Carrol sonradan sosyal medya duvarlarını süsleyecek olmasından bir haber yarattığı beyaz tavşanını konuşturur:
 - Nereye gideceğini bilmiyorsan, hangi yoldan gittiğinin hiçbir şekilde önemi yok. 

  Doğadaki canlıları konuşturma gibi özelliği bizlere sık sık La Fonten'i anımsatsa da yazdıklarına "masal" perspektifinden bakmak oldukça sığ olacaktır. Alıntı yaptığım bu diyalog üzerine yoğunlaşılırsa insanların 1800'lü yıllarda da kendi yolunu çizmek gibi bir sıkıntısının olduğunu anlayan Lewis, bunu bu şekilde dile getirmiştir. Ufak bir kızın beyaz bir tavşanla birlikte deliğe girmesi ne kadar hayal gücü eseriyse, yolunu bulamayan insanların oluşu da o kadar gerçek.
 Nereye gideceğini bilmeyen insanlar olarak sürükleniyoruz kalabalık caddelerde, üst üste. Gideceği yolu bilmeyenler düşüyor, kalkıyor, düşüyor... Gözler hep çıkış yolu arıyor. Fazla zekiler çıkış yolunun insanları kontrol etmekten geçtiğini çok erkenden anlayıp kutsal kitap yazıyor, bazıları o kitabı kendine göre yorumluyor, tam köşeye vole golü atıyor. Hayal güçlerini pazarlamak isteyenler fikir dolu dosyasını elinde gezdiriyor, sanat simsarlarının takmaz tavırları içerisinde kayboluyorlar. Sanatta aradığını bulamayanlar fikirlerini çöpe atıyor, Çöpte fikirler uçuştuğundan habersiz, umrunda olmayan çöpçü günün karga kahvaltı saatleri çöpleri kamyonuna doldurup gidiyor. Sanattan para kazanmanın heveslileri gözlerini karartıyor, orjinal sanatçı Miro'nun orjinal işlerinin tıpkılarını(!) gezdiriyor dünyaya. Yayınevlerine gelen hikayeler nakşedilmiş isimsiz a4ler eskiz sayfası olarak kullanılıyor. Mühendisler ve işçiler dişli çarklarda eziyor düşlerini sırf çıkış yoluna yaklaşmak için.

Bazılarına ise ne yapacağı doğuştan kulağına fısıldanmış gibi, seçme şansı yok. Düşme şansı yok. - Eğer yeterince yürürsen gideceğin yere varırsın...- diyen hayatı yalayıp yutmuş bir kedi de yok.

 Bazılarına göre nereye gideceğinin, geleceğin de önemi yok, anı yaşamalı. Yüzyılın saçmalığı!