Bir hikaye yazdım, sonunu açık bıraktım. Girebilenler rahat çıkabilsinler diye öyküye, öykünün sonunu bıraktım okuyucuya; istedikleri gibi bitirsinler diye.
Hikayenin karakterlerini yazmadım; insanlar kendi karar versin kişiliklerine diye. Dört bir taraf boşluk, boşluklar uzayda yer kaplar; sayfalarda bir şey ifade etmez.
Teksir ettim bütün boşlukları; dağıttım dört bir tarafa; almadı kimse bakmadı içine. Bir eski kahveden çıktı bir aktör eskisi; topladı yaşanmışlıkları başladı sahnelemeye caddenin ortasında. Toplandı kalabalık; başladı alkışa. Alkışlar yükseltti aktörü, performansını en yükseğe çıkardı, tiratları birbiri ardına sıraladı, sahnede gençleşti. Metnin sonunda yazdığı gibi astı kendini bir yükseğe; halk önce alkışladı, sonra ağladı. Aktör selamlayamadı halkı, Azrail aldı götürdü. Öldüğünde cebinden çıktı arkasında 1968-Hamlet yazılı fotoğraf, bir de mutlu gülümseme.
Çok etkileyici! Kalemine sağlık.
YanıtlaSil